ΓΙΑ ΤΗ ΛΑΡΚΟ ΚΑΙ ΤΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ..άρθρο του Σ. Σιώκου

ΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ ΤΗΣ ΛΑΡΚΟ ΣΤΗΡΙΖΟΥΝ ΜΙΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ. ΠΩΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΕΡΕΤΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ

Του Σωτήρη Σιώκου
υπ. Εργατικής πολιτικής ΣΥΝ

 ΜΕΡΟΣ Ι. Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ

Λένε ότι η ελληνική βιομηχανία στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα έκλεισε ένα κύκλο. Όμως υπάρχουν ακόμα βιομηχανικές μονάδες που κάτω από προϋποθέσεις μπορούν να αναπτυχθούν, που έχουν υψηλή τεχνογνωσία, απασχολούν χιλιάδες εργαζόμενους, και εννοώ τη ΛΑΡΚΟ που θ΄αναφερθώ στο δεύτερο μέρος, ΤΑ ΝΑΥΠΗΓΕΙΑ, ΑΜΥΝΤΙΚΕΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΕΣ ΕΛΠΕ Α.Ε. και συμπεριλαμβάνω σ΄αυτές μια στρατηγικής σημασίας μονάδα για την έρευνα το ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΓΕΩΛΟΓΙΚΩΝ ΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΩΝ ΕΡΕΥΝΏΝ (ΙΓΜΕ).

Οι περίοδοι του κύκλου της ελληνικής βιομηχανίας ήταν οι εξής:

1. ΑΝΑΠΤΥΞΗ (1953-1973)
2. ΕΠΙΒΡΑΔΥΝΣΗ (1974-1980)
3. ΣΤΑΣΙΜΟΤΗΤΑ (1981-1995)
4. ΑΣΤΑΘΗΣ ΑΝΑΚΑΜΨΗ (1996-2004)

Επίσης ένα γενικό φαινόμενο που χαρακτηρίζει την ελληνική βιομηχανία σήμερα (υπάρχουν φωτεινές εξαιρέσεις) είναι:

Α) Η αδυναμία προγραμματισμού στη διασπορά των τεράστιων πόρων που εισέρευσαν την τελευταία 20ετία στα πλαίσια της Ε.Ε. και η κατασπατάληση αυτών. Επίσης, η στάση του ελληνικού κράτους στη διάρκεια της πρόσφατης οικονομικής κρίσης, υπολείπεται της στάσης άλλων χωρών που ενισχύουν ουσιαστικά τις βιομηχανίες και όχι άκριτα το τραπεζικό σύστημα.

Β) Εσωστρέφεια και αδυναμία δημιουργίας επωφελούς πολιτικής συμμαχιών (ισχύει η επιχειρηματική κουλτούρα «ο καθένας μόνος του – εναντίον όλων»).

Γ) Έλλειψη κοινωνικής εμπιστοσύνης.

Θα κλείσω αυτή την ενότητα λέγοντας ότι όταν το ελληνικό κατεστημένο μιλάει «ΟΤΙ Ο ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΒΑΡΕΙΑ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ» και ψεύδεται και υποκρίνεται, ας αφήσουμε τι κάνει για τον τουρισμό. Υπάρχουν παρακαταθήκες για την ελληνική βιομηχανία που παραμένουν επίκαιρες, όπως: Η ΕΚΒΙΟΜΗΧΑΝΙΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ (Ξ. ΖΟΛΩΤΑΣ), Η ΒΑΡΕΙΑ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ (Δ. Μπάτσης), ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ (Γ. ΦΑΡΑΚΟΣ) κ.α.

 ΜΕΡΟΣ ΙΙ. ΛΑΡΚΟ

Η ΛΑΡΚΟ είναι μια από τις πέντε μεγαλύτερες παραγωγούς σιδηρονικελίου στον κόσμο και αποτελεί μία από τις λίγες σημαντικές βιομηχανίες στρατηγικής σημασίας που εξακολουθούν να λειτουργούν στη χώρα μας. Μια αμιγώς ελληνική βιομηχανία που η θέση της στην ευρωπαϊκή, αλλά και στην παγκόσμια αγορά την καθιστά ισχυρό κρίκο στην αλυσίδα της οικονομίας μας. Η εταιρεία εποπτεύεται από το Υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών και το μετοχικό της κεφάλαιο ελέγχεται κατά 28,5% από τη ΔΕΗ, το 36,5% από την ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ, το 33,5% από το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΟ και 1,5 % από τη ΔΕΚΑ. Η εταιρεία δραστηριοποιείται σε 5 νομούς προσφέροντας σημαντική απασχόληση και οικονομική άνθηση στους κατοίκους αυτών των περιοχών.

Τα σχέδια απαξίωσης αυτού του βιομηχανικού κολοσσού, εκφράστηκαν με την προπώληση νικελίου σε τράπεζες οι οποίες ενεπλάκησαν και στα δομημένα ομόλογα των ασφαλιστικών ταμείων (J. P. Morgan, Goldman Sachs, Barclays, Hypo κ.α.).

Οι τιμές προπώλησης νικελίου, σύμφωνα με τα συμβόλαια, ήταν χαμηλότερες της τρέχουσας τιμής του ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟΥ ΜΕΤΑΛΛΩΝ ΛΟΝΔΙΝΟΥ (LME) και όπως προκύπτει στη συνέχεια και κάτω του κόστους παραγωγής της επιχείρησης. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να καταγραφούν ζημιές πάνω από 120 δις δρχ. και την αποπομπή από το Υπουργείο Οικονομικών της προηγούμενης Διοίκησης της ΛΑΡΚΟ. Το εργατικό κίνημα στη ΛΑΡΚΟ δεν θεωρεί επτασφράγιστο μυστικό αυτές τις πράξεις και θέτει αμείλικτα τα ερωτήματα:
• Με ποιες τράπεζες έχει πραγματοποιηθεί η προπώληση νικελίου (hedging);
• Τί είδους συμβόλαια έχουν συναφθεί και με ποιούς όρους;
• Σε ποιές τιμές έχει προπωληθεί το νικέλιο για τα έτη από το 2005-2009;

 ΜΕΡΟΣ ΙΙΙ. ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Μια νέα ριζοσπαστική πολιτική ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ-ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ πρέπει να χαραχθεί με βάση τις δυνατότητες της χώρας
• ΤΟΝ ΠΡΩΤΟΓΕΝΗ
• ΔΕΥΤΕΡΟΓΕΝΗ
• ΤΡΙΤΟΓΕΝΗ τομέα και όχι τον ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ ΚΑΖΙΝΟ ή ΜΠΑΝΑΝΙΑ των κερδοσκοπικών κεφαλαίων ΚΑΙ ΤΗΝ ΧΡΗΜΑΤΟΟΙΚΟΝΟΜΙΑ μονομερώς και μάλιστα με καθεστώς ασυδοσίας του τραπεζικού τομέα.

Στα πλαίσια κλαδικών πολιτικών, κρατικής ενίσχυσης στρατηγικών τομέων της ελληνικής οικονομίας με επιστροφή στην εξωστρέφεια, τις επενδύσεις σε έρευνα και τεχνολογία, την ορθολογική αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού σε αντίθεση με τις προκλητικές πολιτικές των GOLDEN BOYS και των «ΗΜΕΤΕΡΩΝ».

Για τη ΛΑΡΚΟ προέχει:
• Να εξασφαλιστεί η απρόσκοπτη λειτουργία της επιχείρησης γιατί η ΛΑΡΚΟ ως πρωτογενής παραγωγικός τομέας πρωτοστατεί στον τομέα της βιομηχανίας και συνεισφέρει σημαντικό ποσοστό στο ΑΕΠ. Οι «ενέσεις» πρέπει να δώσουν τη θέση τους σε μια διαρκή στήριξη της βιομηχανίας και κάτω από ένα σχέδιο που πρέπει να καταρτιστεί άμεσα.
• Να διατηρηθούν όλες οι θέσεις εργασίας σε συνδυασμό με μία στρατηγική ανάπτυξης της εταιρείας που πρέπει να συμπεριλάβει και μονάδα ανοξείδωτου χάλυβα, τηρουμένων των περιβαλλοντικών όρων και όχι με επιβάρυνση του οικοσυστήματος.
• Ο καταλογισμός και απόδοση ευθυνών για τη ζημιά των 350 εκ. ευρώ δεν ποινικοποιεί το ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΝ, αλλά υπηρετεί μια δημοκρατική και διάφανη επιχειρηματική κουλτούρα που στην Ελλάδα είναι αισθητό το ΕΛΛΕΙΜΜΑ.

Σημείωση: Θέλω να ευχαριστήσω τα Δ.Σ. των σωματείων της ΛΑΡΚΟ και την Ράνια Ιωσηφίδου για τη συμβολή τους σ΄αυτό το άρθρο.