Όταν εκκολάπτεται δίπλα μας το αυγό του φιδιού, όλα τα άλλα μοιάζουν – χωρίς να είναι - ασήμαντα.
Για όποιον δε κατάλαβε, αναφέρομαι στα γεγονότα του Αγίου Παντελεήμονα με το ετσιθελικό κλείσιμο της παιδικής χαράς από εξαγριωμένους κατοίκους της περιοχής και μεταφερόμενους χρυσαυγίτες, τις δολοφονικές περιπολίες της νύχτας και τη φασιστική περιθωριοποίηση της όποιας αντίθετης φωνής.
Το χτίσιμο μιας νέας ακροδεξιάς λοιπόν, σε μιαν Ελλάδα που εξακολουθεί να βαυκαλίζεται πως αποτελεί πρότυπο δημοκρατικής κοινωνίας, είναι πλέον γεγονός. Μιας ακροδεξιάς που μήνες τώρα, σιγοντάρεται και προβάλλεται ακατάπαυστα από μεγαλοκαναλάρχες, δελφίνους και παραδελφίνους, ανταγωνιστικά συμφέροντα και κάθε είδους πολιτικά και παραπολιτικά συμφύρματα που έχουν βάλει στόχο να μετατρέψουν το δημόσιο βίο σε ένα χυδαίο ανέκδοτο και την κοινωνία των πολιτών σε έναν –εσμό φοβισμένων και απογοητευμένων ανθρωπάκων της διπλανής πόρτας.
Η συνέχεια αναμενόμενη. Μετά και το εντός και εκτός δυσμενές αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών, η δεξιά, υιοθετώντας τα συνθήματα της ακροδεξιάς, προσπαθεί να επαναφέρει στο μαντρί τους απογοητευμένους ψηφοφόρους της, η σοσιαλδημοκρατία σφυρίζει αδιάφορα περί τα μεταναστευτικά προσέχοντας μη και δυσαρεστήσει το ¨νεοέλληνα¨, η παραδοσιακή αριστερά, πιστή στο δόγμα του οικονομισμού της, εξακολουθεί να ασχολείται, αποκλειστικά σχεδόν ή κυρίως με το μεροκάματο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είναι κι αυτό απαραίτητο βέβαια, και η κεντροαριστερά της άλλης αριστεράς με προεξάρχοντα τον Κύρκο και τους συνδαιτημόνες του, αγωνίζεται, ευτυχώς χωρίς μέχρι στιγμής αποτέλεσμα, να επαναφέρει το ΣΥΡΙΖΑ στις όχθες της περιώνυμης συνδιαλλαγής.
Μα όποιος δε κατάλαβε ακόμα πως όλο αυτό το σκηνικό με τους νοσταλγούς της αιμοκάθαρσης και τις παραφυάδες τους δεν είναι παρά μόνο η επαναλαμβανόμενη αρχή της ιστορίας που τόσο έχει ταλαιπωρήσει τον άνθρωπο στον εικοστό αιώνα, δεν έχει παρά να περιμένει τη συνέχεια.
Σήμερα είναι οι μετανάστες, αύριο θα είναι οι αντιεξουσιαστές-αναρχικοί καταληψίες, μεθαύριο οι μη συμβιβασμένοι αριστεροί, μετά οι κάθε είδους μειονότητες και βλέπουμε.
Όλοι και όλα στο νόμο της προκρούστειας λογικής. Αρκεί να πατήσει κανείς το μαγικό κουμπί της τηλεόρασης για να το καταλάβει.
Μακριά από μένα οι προφητισμοί. Μα το μόνο ίσως που μας απομένει, είναι η αφύπνιση. Η συνειδητοποίηση για το μέγεθος του προβλήματος και η αφύπνιση γύρω από κάθε τι ανθρώπινο. Και για να προλάβω τυχόν ενστάσεις, εδώ δε χωράνε πιστοποιητικά αριστεροσύνης, μήτε και διαχωριστικά διλήμματα γύρω από συνθήκες του Μάαστριχτ και άλλα τέτοια. Άνθρωποι χωράνε μόνο. Πολίτες. Και ευτυχώς, ακόμα υπάρχουμε πολλοί.
Άς πάψουμε λοιπόν να παρακολουθούμε αμήχανοι τη βαρβαρότητα που εκτυλίσσεται καθημερινά μπροστά στα μάτια μας. Δε μας αξίζει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου