Ο Αρης Βελουχιώτης εκφωνεί το περίφημο λόγο του στη πλατεία Ελευθερίας δίπλα του ο συντοπίτης μας αγωνιστής Τάκης Φίτσος
ΕΝΑ ΑΠΛΟ ΜΑΘΗΜΑ ΠΑΤΡΙΔΟΓΝΩΣΙΑΣ....
Επιμέλεια Χαρά Παρμενοπούλου
"Συλλογική μνήμη και επι-λησμονή είναι μια μηχανή που κινείται με ιδεολογία" γράφει ο Αγγελος Ελεφάντης. Οι κυρίαρχες τάξεις, αποσιωπώντας, διαστρεβλώνοντας και προσαρμόζοντας στα μέτρα τους την ιστορική αλήθεια, τη χρησιμοποιούν σαν ιδεολογικό όπλο για να αποκτήσουν την κοινωνική συναίνεση ώστε να νομιμοποιήσουν και να αναπαράγουν την εξουσία τους. Η απελευθέρωση της Λαμίας είναι από τα πλέον χαρακτηριστικά παραδείγματα μας τέτοιας ιστορικής διαστρέβλωσης μέ την έμφαση στο θρησκευτικό περιεχόμενο της επετείου. Με τις λειτανίες της εικονας του Αγίου Λουκά επιχειρείται από την καθεστυκία τάξη να πεισθούμε ότι η απελευθέρωση της Λαμίας έγινε μετά από την παρέμβαση του Αγιου Λουκά και όχι με τις θυσίες και τους αγωνες των μαχητών του ΕΛΑΣ.
Η ιστορική αλήθεια:Οκτώβρης του 1944. Οι Γερμανοί υποχωρούν και ο ΕΛΑΣ συνεχίζει τις μάχες, απελευθερώνοντας πόλεις και χωριά. Στις 18 Οκτώβρη, το βράδυ, οι τελευταίοι Γερμανοί στρατιώτες εγκαταλείπουν τη Λαμία κάτω από το σφυροκόπημα των τμημάτων της ΧΙΙΙ Μεραρχίας του ΕΛΑΣ που τα ξημερώματα μπαίνουν στη Λαμία, ελευθερωτές. Φεύγοντας πανικόβλητοι οι Γερμανοί άφησαν άθικτες τις τεράστιες αποθήκες τροφίμων. Είχαν επιχειρήσει όμως υπονομεύσεις για ανατίναξη καίριων σημείων της πόλης. Το σημαντικότερο ήταν το συγκρότημα των Παλιών Στρατώνων, όπου ήταν αποθηκευμένα πυρομαχικά και κυρίως οβίδες πυροβολικού των κατακτητών. Ένας Αυστριακός κλειδούχος, ο Ιωσήφ Μπλέχιγκερ (Ηλίας Κόκκινος) , τα αποκάλυψε στους εφεδρο-ΕΛΑΣίτες της πόλης και οργανώθηκε σαμποτάζ για τη σωτηρία της πόλης. Ο Ιωσήφ με τη βοήθειά του Ιταλού με το όνομα Μάριος έκοψαν τη νύχτα τα πυροδοτικά καλώδια και εξουδετέρωσαν τους μηχανισμούς πυροδότησης πριν αυτοί εκραγούν. Ξέφυγαν μόνο μερικά στο βόρειο τμήμα του Τσαλτάκη γι αυτό έγιναν κάποιες μικρές εκρήξεις. Στη συνέχεια ήρθαν σε επαφή με το σύνδεσμό του ΕΛΑΣ και έφυγαν μαζί με τους αντάρτες( ΛΤ.14441/18.10.90). Στις 19 Οκτωβρίου έφτασαν στην ελεύθερη Λαμία οι πρώτοι αντιπρόσωποι της ΠΕΕΑ, και του ΕΑΜ, της ΚΕ του ΚΚΕ και το Γεν. Στρατηγείο του ΕΛΑΣ.
Η απελευθέρωση της Στερεάς Ελλάδας και η άφιξη του Αρη Βελουχιώτη στη Λαμία. Απόσπασμα από το βιβλίο ‘Ο δρόμος είναι άσωτος…’ Χουλιάρας Γιώργος- Περικλής., σ.477-478).
Τα τμήματα μας συνέχιζαν την καταδίωξη του εχθρού, αλλά με τα πόδια είναι αδύνατο να πάρουν επαφή μαζί του αφού αυτός κινείται με μηχανοκίνητα και ανατινάζει πίσω του οδικές και σιδηροδρομικές γραμμές. Έτσι στις 18 του Οκτώβρη του 44 τα τμήματα μας μπήκαν στη Λαμία. Τα λάφυρα σε πυρομαχικά και τρόφιμα αμέτρητα. Όλη η Στερεά Ελλάδα είναι ελεύθερη.
Στις 6-17 του Οκτώβρη ο Άρης από την Πελοπόννησο διαπεραιώνεται στην Ιτιά, στις 18 μιλάει στην πλατεία της Άμφισσας και στις 19 φεύγουμε για Λαμία. Σταματάμε για λίγο στο χωρίο του Τζαβέλα, την Τοπόλια, μέχρι να χαιρετήσει τους χωριανούς του, και το βράδυ μείναμε στη Γραβιά. Βρήκαμε όλη τη γέφυρα του Σπερχειού ανατιναγμένη και θελήσαμε να περάσουμε μέσα στο ποτάμι που ήταν κατεβασμένο αλλά τα άλογα κώλωσαν. Φέραμε περατάρηδες από το Μοσκοχώρι με δικά τους άλογα, αλλά και κείνα το ίδιο, αντέδρασαν να προχωρήσουν. ΄Ετσι παρακάμψαμε και περάσαμε το ποτάμι παραπάνω, στο σιδερένιο γιοφύρι κοντά στον Φρατζόμυλο, και μετά ξαναπιάσαμε το δημόσιο δρόμο. ΄Εξω από τη Λαμία ακόμα, από την ΄Αμπλιανη κι απάνω μέχρι την είσοδο της πόλης, ο κόσμος που ήταν συγκεντρωμένος δεξιά και αριστερά του δρόμου με την εμφάνιση μας άρχισε να ζητωκραυγάζει και να χειροκροτεί. Έξαφνα καμιά 20αριά νέοι, κι από πίσω κι άλλοι, πετάγονται στη μέση του δρόμου και ρίχνονται απάνω μας, άλλοι πιάνουν μπροστά τα χαλινάρια απ’ τα άλογα κι άλλοι πηδάνε να πιάσουν τα χέρια μας να μας χαιρετίσουν. Τ’ άλογα αγρίεψαν, άρχισαν να χοροπηδάνε. Ξεκαβαλικέψαμε και προχωράμε πεζοί, μπροστά ο Άρης, δεξιά κι αριστερά εγώ με τον Παπα-Ανυπόμονο, κι από πίσω ακολουθάνε οι Μαυροσκούφηδες. Στην είσοδο της πόλης, εκεί που ήταν παλιά το φυλάκιο του φόρου κοντά στις σιδηροδρομικές γραμμές, μας περίμεναν χιλιάδες κόσμου που μας υποδέχτηκαν μ’ έξαλλο ενθουσιασμό και την ώρα που το τμήμα των ανταρτών παρουσίαζε όπλα κι ο μπάρμπα-Θύμιος ο Ζούλας έδωνε αναφορά, όλος εκείνος ο κόσμος με μια φωνή άρχισε να τραγουδάει το « Εμπρός ΕΛΑΣ για την Ελλάδα».
Το τι έγινε από δω μέχρι την Πλατεία Ελευθερίας δεν περιγράφεται. Το συγκεντρωμένο πλήθος δεξιά κι αριστερά του δρόμου, στο πέρασμα μας ζητωκραύγαζε και μας έρανε με [ ] και λουλούδια ενώ πολλοί αντάρτες ενθουσιασμένοι απ’ αυτά που έβλεπαν άρχισαν να πυροβολάνε. Και μέχρι να φτάσουμε στη πλατεία Ελευθερίας, πολλές φορές στην διαδρομή τους έσπασαν την παράταξη των ανταρτών αλλού γυναίκες για να στρώσουν χαλιά στο δρόμο κι αλλού παιδιά και κοπέλες για να μας περάσουν στο λαιμό στεφάνια και να παραδώσει ο Νικηφόρος το κλειδί της πόλης στον Άρη.
Μετά από αυτά καταλήξαμε στα γραφεία Περιοχής Στερεάς Ελλάδας στο σπίτι του Μακρόπουλου στην πλατεία Διάκου. Σε λίγο η πλατεία και οι γύρω δρόμοι γιόμισαν κόσμο που τραγουδούσε και φώναζε ρυθμικά « ‘λόγο, λόγο θέλουμε’». Λέω στον Άρη, «δεν βγαίνεις να τους πεις δύο λόγια;». «‘Όχι» μ’ απαντάει, «‘εγώ θα τους μιλήσω μια και καλή μεθαύριο, βγες εσύ τώρα, χαιρέτησε τους και πες τους να κάνουν υπομονή μέχρι την Κυριακή’». ΄Ετσι κι έγινε κι ο κόσμος διαλύθηκε ήσυχα.
Την Κυριακή έγινε δοξολογία στη Μητρόπολη, επακολούθησε παρέλαση τμημάτων του ΕΛΑΣ που βρέθηκαν στη Λαμία, καθώς και των οργανώσεων, και μετά από το μπαλκόνι του ξενοδοχείου του Βούλγαρη μίλησε ο Άρης στις χιλιάδες συγκεντρωμένου λαού στην πλατεία Ελευθερίας.
Ο λόγος του Άρη στη Λαμία
Γιάννης Γ. Χατζηπαναγιώτου (καπετάν Θωμάς), Η πολιτική διαθήκη του Άρη Βελουχιώτη, Δωρικός, Αθήνα 1975
Ολόκληρος ο λόγος του Άρη Βελουχιώτη στη Λαμία υπάρχει στις παρακάτω ηλεκτρονικές διευθύνσεις:
http://papadoko.blogspot.com/2008/10/22-1944.html
http://captainjimmy.informe.com/i-a-a-a-a-dt32.html
http://www.freeforums.gr/index.php/topic,1737.0.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου